Jeremiah 51

Rozdział 51

1Tak mówi Pan: Oto wzbudzę niszczący wiatr przeciwko Babilonowi i przeciwko tym, którzy mieszkają pośród powstających przeciwko mnie; 2I poślę do Babilonu obcych ▼

▼BG przewiewaczy

, którzy będą go przewiewać, i opróżnią jego ziemię, gdyż zewsząd zwrócą się przeciwko niemu w dniu ucisku ^b. 3Niech łucznik napina swój łuk przeciwko niemu i przeciwko stającym do walki w swoich pancerzach. Nie oszczędzajcie jego młodzieńców, zgładźcie całe jego wojsko. 4Tak padną zabici w ziemi Chaldejczyków i przebici na jego ulicach. 5Nie są bowiem opuszczone Izrael ani Juda przez swego Boga, Pana zastępów, choć ich ziemia była pełna grzechu przeciwko Świętemu Izraela. 6Uciekajcie ze środka Babilonu ^c i niech każdy ratuje swoją duszę. Nie gińcie w jego nieprawości, bo jest to czas zemsty Pana, on oddaje mu zapłatę. 7Babilon był złotym kielichem ^d w ręce Pana, upajającym całą ziemię. Z jego wina piły narody ^e, dlatego narody szaleją. 8Nagle upadł Babilon i został rozbity ^f. Zawódźcie nad nim, weźcie balsam na jego ból, może da się go wyleczyć. 9Leczyliśmy Babilon, ale nie został uleczony. Opuśćmy go i niech każdy pójdzie do swojej ziemi, bo jego sąd aż do nieba sięga i wznosi się aż po obłoki. 10Pan ujawnił naszą sprawiedliwość ^g. Chodźcie, głośmy na Syjonie dzieło Pana, naszego Boga. 11Wyostrzcie strzały, przygotujcie tarcze. Pan wzbudził ducha królów Medii ^h, bo jego zamiar jest przeciwko Babilonowi, aby go zniszczyć. Jest to bowiem pomsta Pana ⁱ, pomsta za jego świątynię. 12Podnieście sztandar na murach Babilonu ^j, wzmocnijcie straże, postawcie stróżów, przygotujcie zasadzki. Pan bowiem obmyślił i wykonał to, co wypowiedział przeciwko mieszkańcom Babilonu. 13Ty, który mieszkasz nad wieloma wodami, bogaty w skarby! Nadszedł twój koniec, kres twojej chciwości. 14Pan zastępów przysiągł na siebie samego: Zaprawdę, napełnię cię ludźmi jak szarańczą, wzniosą nad tobą okrzyk wojenny. 15On uczynił ziemię swoją mocą, utwierdził świat swoją mądrością i rozpostarł niebiosa swoją roztropnością ^k. 16Gdy on wydaje głos, huczą wody w niebiosach, on sprawia, że chmury wznoszą się z krańców ziemi. I czyni błyskawice z deszczem, a wywodzi wiatr ze swoich skarbców. 17Głupi jest każdy człowiek, kto tego nie zna, każdy złotnik jest zawstydzony z powodu posągu, bo jego odlany posąg jest fałszem i nie ma w nich ducha. 18Są marnością i dziełem błędów; zginą w czasie swego nawiedzenia. 19Nie takim jak one jest dział Jakuba, bo on jest Stwórcą wszystkiego, a Izrael jest szczepem jego dziedzictwa. Pan zastępów – to jego imię. 20Jesteś moim młotem i orężem wojennym. Tobą zmiażdżę narody, tobą zniszczę królestwa; 21Tobą zmiażdżę konia i jeźdźca, tobą zmiażdżę rydwan i jego woźnicę; 22Tobą zmiażdżę mężczyznę i kobietę, tobą zmiażdżę starca i dziecko, tobą zmiażdżę młodzieńca i pannę; 23Tobą zmiażdżę pasterza i jego trzodę, tobą zmiażdżę oracza i jego zaprzęg, tobą zmiażdżę dowódców i rządców. 24Ale odpłacę Babilonowi ^l i wszystkim mieszkańcom Chaldei za całe ich zło, które czynili na Syjonie na waszych oczach, mówi Pan. 25Oto jestem przeciwko tobie, góro niszczycielska ^m, mówi Pan, która niszczysz całą ziemię. Wyciągnę swoją rękę przeciwko tobie i strącę cię ze skał, i uczynię cię górą wypaloną. 26A nie wezmą z ciebie kamienia węgielnego ani kamienia na fundamenty, bo staniesz się wiecznym pustkowiem ⁿ, mówi Pan. 27Podnieście sztandar w ziemi, zadmijcie w trąbę wśród narodów, przygotujcie przeciwko niemu narody, zwołajcie przeciwko niemu królestwa Ararat, Minni i Aszkenaz; ustanówcie przeciwko niemu dowódcę, sprowadźcie konie jak najeżone szarańcze ^o. 28Przygotujcie przeciwko niemu narody, królów Medii, ich dowódców i wszystkich ich rządców, oraz całą ziemię pod ich władzą; 29Wtedy ziemia zadrży i będzie w bólach, gdyż spełnią się przeciwko Babilonowi zamiary Pana, aby zamienić ziemię Babilonu w pustkowie, bez mieszkańców. 30Mocarze Babilonu przestali walczyć, siedzą w warowniach, osłabło ich męstwo, stali się jak kobiety. Spalono jego mieszkania, wyłamano jego rygle. 31Goniec wybiegnie na spotkanie gońca ^p, posłaniec – na spotkanie posłańca, aby opowiedzieć królowi Babilonu, że wzięto jego miasto z jednej strony; 32Że brody są zajęte, sitowia spalone ogniem, a wojownicy przerażeni. 33Tak bowiem mówi Pan zastępów, Bóg Izraela: Córka Babilonu jest jak klepisko, nadszedł czas, gdy się je udeptuje; jeszcze chwila, a przyjdzie czas jej żniwa. 34Pożarł mnie i zmiażdżył Nabuchodonozor, król Babilonu, uczynił mnie pustym naczyniem, połknął mnie jak smok, napełnił swój brzuch moimi rozkoszami i wypędził mnie. 35Krzywda zadana mi i memu ciału niech spadnie na Babilon, powie mieszkanka Syjonu, a moja krew – na mieszkańców Chaldei, powie Jerozolima. 36Dlatego tak mówi Pan: Oto będę bronił twojej sprawy ^q i pomszczę cię; wysuszę jego morze i sprawię, że wyschną jego źródła. 37I Babilon stanie się rumowiskiem ^r, legowiskiem smoków, zdumieniem i świstaniem, pozbawionym mieszkańców. 38Będą ryczeć razem jak lwy, warczeć jak lwie szczenięta. 39Gdy się rozpalą, uczynię im ucztę i upoję ich tak, aby weselili się i zasnęli wiecznym snem, by już się nie obudzili, mówi Pan. 40Sprowadzę ich jak baranki na rzeź, jak barany wraz z kozłami. 41Jakże został zdobyty Szeszak ^s! Jakże została wzięta chwała całej ziemi ^t! Jakże Babilon stał się spustoszeniem wśród narodów! 42Wystąpiło morze przeciwko Babilonowi, został przykryty mnóstwem jego fal. 43Jego miasta stały się spustoszeniem ^u, ziemią suchą i pustynną, ziemią, w której nikt nie mieszka, i przez którą nie przechodzi żaden syn człowieczy. 44Nawiedzę też Bela w Babilonie i wyrwę mu z paszczy to, co pochłonął. Narody już nie będą napływać do niego; upadnie też mur Babilonu. 45Wyjdźcie spośród niego, mój ludu ^v, i niech każdy ratuje swoją duszę przed zapalczywością gniewu Pana. 46A niech wasze serce nie omdlewa ani się nie lękajcie wieści, którą będzie słychać w tej ziemi, gdy przyjdzie jednego roku wieść, potem drugiego roku wieść, ucisk w ziemi, władca przeciwko władcy. 47Dlatego oto nadchodzą dni, gdy nawiedzę rzeźbione obrazy Babilonu. Cała jego ziemia zostanie pohańbiona i wszyscy jego zabici padną pośród niego. 48Wtedy niebo, ziemia i wszystko, co w nich jest, będą śpiewać nad Babilonem ^w. Z północy bowiem przyjdą na niego niszczyciele, mówi Pan. 49Jak przez Babilon padli zabici Izraela, tak w Babilonie padną zabici całej ziemi. 50Wy, którzy uszliście spod miecza, idźcie, nie zatrzymujcie się! Wspominajcie Pana z daleka i niech przyjdzie wam na myśl Jerozolima. 51Powiedzcie: Wstydzimy się, że słyszymy zniewagi, hańba okryła nasze twarze. Weszli bowiem cudzoziemcy do świętych miejsc domu Pana. 52Dlatego oto nadchodzą dni, mówi Pan, że nawiedzę jego rzeźbione obrazy, a po całej jego ziemi będą jęczeć jego zranieni. 53Choćby Babilon wstąpił do nieba ^x i obwarował szczyty swojej potęgi, mimo to wyjdą ode mnie jego niszczyciele, mówi Pan. 54Słychać głos krzyku z Babilonu i wielkie zniszczenie z ziemi Chaldejczyków; 55Bo Pan pustoszy Babilon i wytraci z niego wielki głos, choćby ich fale huczały jak wielkie wody i rozlegał się szum ich głosu. 56Niszczyciel bowiem nadciąga na niego, na Babilon, i jego mocarze zostaną pojmani, ich łuki będą połamane. Pan bowiem, Bóg odpłaty ^y, odpłaci im niezawodnie; 57Upiję jego książąt i mędrców, jego dowódców i rządców oraz jego mocarzy, aby zasnęli wiecznym snem i już się nie obudzili, mówi Król, Pan zastępów to jego imię ^z. 58Tak mówi Pan zastępów: Szerokie mury Babilonu będą doszczętnie zniszczone i jego wysokie bramy zostaną spalone ogniem; ludzie będą trudzić się na darmo i narody – przy ogniu, a osłabną ^aa. 59Słowo, które prorok Jeremiasz polecił Serajaszowi, synowi Neriasza, syna Machsejasza, gdy ten udał się z Sedekiaszem, królem Judy, do Babilonu, w czwartym roku jego królowania. A Serajasz był spokojnym księciem. 60Jeremiasz więc spisał w jednej księdze całe nieszczęście, które miało spaść na Babilon, wszystkie słowa, które zostały napisane przeciwko Babilonowi. 61I Jeremiasz powiedział do Serajasza: Gdy przybędziesz do Babilonu i zobaczysz go, i przeczytasz wszystkie te słowa; 62Powiesz: Panie, ty mówiłeś przeciwko temu miejscu, że je wyniszczysz, aby nikt w nim nie mieszkał, ani człowiek, ani zwierzę, ale żeby było wiecznym pustkowiem. 63A gdy dokończysz czytanie tej księgi, przywiążesz do niej kamień ^ab i wrzucisz ją w środek Eufratu; 64I powiesz: Tak utonie Babilon i już nie powstanie z tego nieszczęścia, które na niego sprowadzę, i osłabną. Dotąd słowa Jeremiasza.